Το Hudson County Community College θα παρουσιάσει έργα 18 καλλιτεχνών από τη Συλλογή Τέχνης του Ιδρύματος του Κολλεγίου

Οι καλλιτέχνες που εμφανίζονται στην έκθεση είναι οι John Chamberlain, Darryl Curran, Edward S. Curtis, Robert Fichter, Suda House, Eti Jacobi, Mickey Mathis, Heidi McFall, Judy Mensch, Tracey Moffatt, Nancy Scheinman, Bonnie Schiffman, Jacqueline Spellens , Robert Von Sternberg, Melanie Walker, Todd Walker και Nancy Webber. Την επιμέλεια της έκθεσης θα έχει η Michelle Vitale, Διευθύντρια Πολιτιστικών Υποθέσεων.

John Chamberlain

Ο Τζον Τσάμπερλεν γεννήθηκε το 1927 στο Ρότσεστερ της Ιντιάνα και πέθανε το 2011 στη Νέα Υόρκη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο John Chamberlain ήταν ίσως περισσότερο γνωστός για τα διακριτικά μεταλλικά γλυπτά του κατασκευασμένα από πεταμένα μέρη αμαξώματος αυτοκινήτου και άλλα βιομηχανικά υπολείμματα, τα οποία άρχισε να φτιάχνει στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Η μοναδική του μέθοδος συναρμολόγησης αυτών των στοιχείων οδήγησε στη συμπερίληψή του στην παραδειγματική έκθεση The Art of Assemblage, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το 1961. Η εστίαση του Chamberlain σε ανακαλυφθέντες ή αυθόρμητους συσχετισμούς μεταξύ των υλικών ώθησε την ερμηνεία του έργου του ως ένα είδος τρισδιάστατος αφηρημένος εξπρεσιονισμός.

Ντάριλ Κούραν

Ο Darryl Curran δραστηριοποιείται στον τομέα της φωτογραφίας καλών τεχνών από το 1965 ως εκθέτης, επιμελητής, κριτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου αρκετών καλλιτεχνικών οργανισμών. Το δημιουργικό έργο του Curran στεγάζεται σε μεγάλες δημόσιες συλλογές και έχει συμπεριληφθεί σε πολλές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις, όπως Photography into Sculpture and Mirrors and Windows, Museum of Modern Art. Photography into Art, British Arts Council. Extending the Perimeters of Twentieth Century Photography, San Francisco Museum of Modern Art; Φωτογραφία και Τέχνη/Αλληλεπιδράσεις από το 1946, Μουσείο Τέχνης της Κομητείας του Λος Άντζελες και Μουσείο Τέχνης Φορτ Λόντερντεϊλ. μεταξύ άλλων. Ως πρόεδρος του Κέντρου Φωτογραφικών Σπουδών του Λος Άντζελες (LACPS) ηγήθηκε της προσπάθειας παραγωγής 10 Φωτογράφων/Ολυμπιακών Εικόνων, ένα έργο που χρηματοδοτείται από το Φεστιβάλ Ολυμπιακών Τεχνών και εκτίθεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Edward S. Curtis

Γεννημένος κοντά στο Γουάιτγουότερ του Ουισκόνσιν, ο Έντουαρντ Σερίφ Κέρτις (16 Φεβρουαρίου 1868 – 19 Οκτωβρίου 1952) έγινε ένας από τους καλύτερους φωτογράφους και εθνολόγους της Αμερικής. Το χάρισμά του για φωτογραφία τον οδήγησε σε μια έρευνα για τους ιθαγενείς της Αμερικής που ζούσαν στην προκυμαία του Σιάτλ. Το πορτρέτο του της κόρης του αρχηγού Σιάτλ, της πριγκίπισσας Αντζελίν, κέρδισε στον Κέρτις το υψηλότερο βραβείο σε φωτογραφικό διαγωνισμό. Έχοντας γίνει γνωστός για τη δουλειά του με τους Ινδούς, ο Κέρτις συμμετείχε στην αποστολή του Χάριμαν το 1899 στην Αλάσκα ως ένας από τους δύο επίσημους φωτογράφους. Από το 1911-1914, ο Curtis παρήγαγε και σκηνοθέτησε επίσης μια βωβή ταινία βασισμένη στη μυθολογία των Ινδιάνων Rawakiutl του Βορειοδυτικού Ειρηνικού. Ο Κέρτις πέθανε στο Αρκετές εικόνες του Κέρτις βρίσκονται σε μόνιμη προβολή στη Συλλογή Τέχνης του Ιδρύματος του Κολλεγίου στον 4ο όροφο του κτηρίου της Βιβλιοθήκης Gabert που βρίσκεται στη λεωφόρο Sip 71.

Ρόμπερτ Φίχτερ

Μεγαλώνοντας στη Σαρασότα της Φλόριντα, ο Ρόμπερτ Φίχτερ ενθουσιάστηκε από το τοπίο των γλυπτικών ερειπίων που παρέμειναν στο Long Boat Key από την προσπάθεια του John Ringling πριν από την κατάθλιψη να αναδημιουργήσει την Ιταλική Αναγέννηση. Ο Fichter έχει δημιουργήσει χαρακτικά, λιθογραφίες και φωτογραφίες στο Ινστιτούτο Ερευνών Εικαστικών Τεχνών, στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και λιθογραφίες στο Ινστιτούτο Tamarind. Έχει επίσης εκδώσει δύο βιβλία με εικόνες που δημιουργούνται από υπολογιστή: Μετά την Εδέμ, που εκδόθηκαν από τις Γκαλερί Τέχνης USF. και AX Cavation (κείμενο του James Hugunin), που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, τμήμα καλών τεχνών.

Σούδα Σπίτι

Πρόσφατα φωτογραφικά έργα για μετάξι από τη σειρά Sanctuary του Suda House επιλέχθηκαν από την προσκεκλημένη επιμελήτρια Kathryn Kanjo, την επικεφαλής επιμελήτρια του Museum of Contemporary Art San Diego για την έκθεση - Renewed: A Short Story About the San Diego Public Library's Visual Arts Program. Αυτή η έκθεση γιόρτασε τα εγκαίνια της νέας Κεντρικής Βιβλιοθήκης με μια επιλογή καλλιτεχνών που είχαν προηγουμένως εκθέσει στο Πρόγραμμα Εικαστικών Τεχνών της Δημόσιας Βιβλιοθήκης του Σαν Ντιέγκο και των οποίων οι πρακτικές συνεχίζουν να έχουν απήχηση.

Eti Jacobi

Η Eti Jacobi είναι μια Ισραηλινή εικαστικός που γεννήθηκε το 1961. Οι πρώιμοι πίνακές της έδειξαν μια ασυνήθιστη ευαισθησία. Η αθωότητα, η αγνότητα και η παιδικότητα είναι παρόντα στα έργα της μαζί με τον ερωτισμό και την ηθική, εικονογραφημένα με πολύ διαφορετικό τρόπο από προηγούμενες εκδηλώσεις παρόμοιων θεμάτων. Ο Jacobi συνδυάζει την παραμυθένια νοοτροπία και τη δεξιοτεχνία της υλοποίησης, έτσι ώστε το πνεύμα του animation να διαποτίζει τους πίνακες. Προσπαθεί να απελευθερώσει μια πράξη που μοιάζει με νεράιδα, που δημιουργήθηκε από μικρά ύπουλα γραφικά κόλπα, ή με τα λόγια του καλλιτέχνη: «Η ζωγραφική μου είναι ο υπέρτατος βαθμός παραμυθιών που τραυλίζουν». Ο Jacobi είχε πολλές εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία, όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Τελ Αβίβ και το ART+TEXT, Βουδαπέστη. Έχει λάβει το βραβείο Jacques and Eugénie O'Hana για νεαρό Ισραηλινό καλλιτέχνη και τα Βραβεία του Υπουργού Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού Καλλιτεχνών για Νέους Καλλιτέχνες.

Μίκυ Μάθης

Ο Mickey Mathis είναι μόνιμος κάτοικος του Jersey City και ανεξάρτητος φωτογράφος που σπούδασε στο International Centre for Photography στη Νέα Υόρκη. Οι φωτογραφίες του φαίνονται κρεμασμένες σε εστιατόρια, τυπωμένες σε περιοδικά και διαφημίσεις, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το Mickey Mathis: World Trade Views ήταν μια ατομική έκθεση στην γκαλερί Benjamin J. Dineen, III & Dennis C. Hull το 2016. Το έργο που παρουσιάστηκε ήταν ένα χρονοδιάγραμμα του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου που καταγράφηκε από τον Mathis από τη δυτική όχθη του ποταμού Hudson πάνω από το πορεία 20 ετών.

Heidi Draley McFall

Η Heidi Draley McFall γεννήθηκε στην Iowa City το 1974 και ασχολείται με την τέχνη από την παιδική του ηλικία. Ένας αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, τα σχέδια του McFall έχουν γίνει αντικείμενο ατομικών και ομαδικών εκθέσεων σε γκαλερί και μουσεία, συμπεριλαμβανομένης της Annina Nosei Gallery, Νέα Υόρκη. Leo Castelli Gallery, Νέα Υόρκη; Paolo Curti Gallery, Μιλάνο, Ιταλία. Μουσείο Τέχνης McNay, Σαν Αντόνιο; Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Ντένβερ; και The Boulder Museum of Contemporary Art. Ο McFall δημιουργεί μνημειώδη παστέλ πορτρέτα που είναι στοιχειωτικά και αξιαγάπητα, προσωπικά και εντυπωσιακά. Μέσα από την έντονη αντίθεση σε μαύρο και άσπρο, μας καλεί να εξερευνήσουμε τις ψυχές και τις προσωπικότητες αυτών που απεικονίζει. Υπάρχει ένα άνοιγμα και αστάθεια στα θέματά της που ενσταλάζει μια εγγύτητα και μια αίσθηση κοινής ανθρωπιάς μεταξύ της καλλιτέχνιδας, των θεατών της και των θεμάτων της.

Judy Mensch

Η Judy Mensch έχει δείξει τα prints της σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό. Βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές όπως η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, η Ιστορική Εταιρεία της Νέας Υόρκης, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και η Pfizer Inc. μεταξύ άλλων. Της απονεμήθηκαν τίτλοι διαμονής στους Yaddo, Ucross, Centrum voor Grafiek, Frans Masereel Centrum και υποτροφία για να μελετήσει την ιαπωνική εκτύπωση ξυλουργικής από το Art Quest, το Nagasawa Art Park Pilot Project, στην Awajishima της Ιαπωνίας.

Τρέισι Μόφατ

Η Tracey Moffatt είναι Αυστραλή καλλιτέχνις, κινηματογραφίστρια και φωτογράφος που έχει πραγματοποιήσει πάνω από 100 ατομικές εκθέσεις της δουλειάς της στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία. Κάθε σειρά βασίζεται σε μια άγραφη αφήγηση – μια ιστορία υπονοείται, αλλά δεν δηλώνεται ποτέ. Μέρος του έργου της καλλιτέχνιδας είναι να διαλύσει τις συμβάσεις της αφήγησης, παραδόξως χρησιμοποιώντας μόνο το τεχνητό για να πει τις ιστορίες της. Τα θέματα του Moffatt βασίζονται σε αληθινές ιστορίες που αφηγούνται στον καλλιτέχνη που αγγίζουν βαθιά, αδυσώπητα ζητήματα, σε πληγές που δεν επουλώνονται ποτέ. Πράγματι, η ομολογημένη αμφιθυμία της σχετικά με την κατηγοριοποίησή της ως ιθαγενής καλλιτέχνιδα έρχεται σε αντίθεση με τη δέσμευσή της για την προώθηση της κουλτούρας των Αβορίγινων και την κεντρική θέση της Ιθαγενείας στο έργο της. Αυτή η φαινομενική αντίφαση – μια φαινομενική ηθική ασυνέπεια – επιλύεται με την αφοσίωσή της στα εφόδια της επιτυχίας: όσο το έργο της Moffatt είναι για τον πόνο, είναι επίσης και για τη γοητεία.

Νάνσυ Σάινμαν

Συνδυάζοντας ομορφιά, διαλογισμό και προσωπική εμπειρία, η Nancy Scheinman δημιουργεί πίνακες που προκαλούν τη σκέψη. Το layering είναι θεμελιώδες για τη δουλειά της, με μοτίβα – τυπωμένα, ζωγραφισμένα και εγχάρακτα. Κατά τη στρωματοποίηση του χρόνου, η χρήση του Scheinman των όξινων πλύσεων και του γαλακτώματος φωτογραφίας σε φύλλα χαλκού υποδηλώνει μια προσέγγιση αλχημιστή, που παράγει σχήματα και υφές από τις οποίες αναδύονται αφηγήσεις. Χαλκός, καμβάς, ύφασμα από μπρούτζινο σύρμα και χαραγμένο διαφανές βινύλιο καρφώνονται σε ξύλινη κατασκευή και βάφονται. Τα περίπλοκα κολάζ μικτών μέσων της βρίσκουν μια διασύνδεση παρελθόντος και μέλλοντος. Η εμμονική τους διακόσμηση τους προσδίδει υπέροχη δύναμη και ζωηρή ενέργεια.

Μπόνι Σίφμαν

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες η Bonnie Schiffman έχει φωτογραφίσει εκατοντάδες διασημότητες από τον George Burns μέχρι τον Jerry Seinfeld, την Julia Child μέχρι την Joni Mitchell, τον Muhammad Ali μέχρι τον Warren Buffet, όλοι τους έχουν εμφανιστεί στα περισσότερα αμερικανικά και διεθνή περιοδικά. Η ενέργεια και ο αυθορμητισμός που φέρνει η Schiffman στη δουλειά της είναι αυτό που γεννά τις μοναδικές εικόνες της, έχουμε μια νέα και ειλικρινή οπτική των θεμάτων της. Η Lauri Kratchovil, πρώην διευθυντής φωτογραφίας του Rolling Stone και του περιοδικού InStyle, είπε καλύτερα: «Η Bonnie δεν βάζει τον εαυτό της στη φωτογραφία. Αφήνει τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι κάνουν για να μην αποκτήσετε τη διασημότητα, αλλά το άτομο». Ο Σίφμαν έχει αρχειοθετήσει μια συλλογή πορτρέτων των οποίων η σημασία δεν έγκειται μόνο στην αποτύπωση του στυλ της φωτογραφίας της, αλλά και στη συμβολή τους στα χρονικά της αμερικανικής πολιτιστικής ιστορίας.

Ζακλίν Σπέλλενς

Η Jackie Spellens πήρε ένα βασικό μάθημα γλυπτικής το 1979. Το 1992, ο Spellens και η συνιδιοκτήτρια Bernice Schachter άνοιξαν το Sculpture Spaces στο Fountain Valley της Καλιφόρνια ως ένα μέρος όπου μπορούσαν να κάνουν τη δική τους δουλειά και να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον και για άλλους καλλιτέχνες. Δουλεύοντας από μοντέλα ή φωτογραφίες τραβηγμένες από πολλές γωνίες, η Spellens δημιούργησε τα κομμάτια της από πλάκες κρύου μάρμαρου ή φυσικού βράχου. Μερικές φορές η ίδια η πέτρα πρότεινε μια μορφή, ανάλογα με τον τρόπο που εμφανίζονταν οι φλέβες στο μάρμαρο. Το θέμα επηρέασε επίσης την πέτρα που επέλεξε. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Spellens δημιούργησε μια σειρά από γλυπτά από τερακότα λαού της Κένυας, η κουλτούρα των οποίων ενέπνευσε το πιο γνωστό έργο της.

Ann Sperry

Γεννημένη στο Μπρονξ, η Ann Sperry αποφοίτησε από το High School of Art and Music και το Sarah Lawrence College, όπου ήταν μαθήτρια του μοντερνιστή γλύπτη, Theodore Roszak. Εμπνευσμένος επίσης από τον καλλιτέχνη David Smith, ο Sperry χρησιμοποίησε συγκολλημένο χάλυβα, συχνά με εφαρμογές χρώματος, για να εξερευνήσει τις εκφραστικές δυνατότητες του γενικά άκαμπτου μέσου. Ο Sperry ξεκίνησε να φτιάχνει γλυπτική τη δεκαετία του 1960. Τα γλυπτά της από χάλυβα περιλαμβάνονται στις συλλογές του Storm King Arts Center στο Orange County, NY. Μουσεία Skirball στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια & Cincinatti, OH; και το Μουσείο Τέχνης Rose του Πανεπιστημίου Brandeis στο Waltham, MA. Έκανε τέχνη για την εμπειρία της ως γυναίκα, Εβραία και ως άνθρωπος, εντυπωσιασμένη από την απεραντοσύνη του σύμπαντος. Η Sperry ήταν επίσης γνωστή για την προσέγγιση μιας ακτιβίστριας στην εξερεύνηση κοινωνικών ζητημάτων και του αντίκτυπού τους μέσω της τέχνης της. Ο Sperry πέθανε το 2009.

Ρόμπερτ φον Στέρνμπεργκ

Από τις πρώτες προσπάθειες για την άρδευση της ερήμου, τη μεταπολεμική πληθυσμιακή έκρηξη, τη σημερινή εξάπλωση των προαστίων και τις προσπάθειες διατήρησης, η ανθρώπινη επιχείρηση έχει διαμορφώσει το τοπίο του Λος Άντζελες. Είναι ίσως σωστό ότι ο Robert von Sternberg, ο οποίος έζησε και εργάστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην κομητεία LA, προσδιορίζει τις ανθρώπινες εισβολές στον φυσικό κόσμο ως ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στην καρδιά της φωτογραφικής του πρακτικής. Ο σουρεαλιστικός τεχνητός φωτισμός που φωτίζει την αμερικανική νύχτα παρέχει συχνά τις οριστικές φωτογραφικές εικόνες που αναζητά ο von Sternberg στα ταξίδια του. Μέσα από τους δρόμους, τους φράχτες, τη σήμανση, τα κτίρια και όλες τις άλλες υλικές δομές του πολιτισμού, η ανθρωπότητα σηματοδοτεί τη γη. ακόμα και στη σωματική μας απουσία, κάνουμε επίμονα γνωστή την παρουσία μας. Ο Von Sternberg υπηρετεί ως Εκτελεστικός Διευθυντής του The Museum Project και συνέβαλε καθοριστικά στη μεταφορά κομματιών από τη συλλογή στο Hudson County Community College.

Μέλανι Γουόκερ

Η Melanie Walker είναι ασκούμενη καλλιτέχνης για περισσότερα από 50 χρόνια. Η εξειδίκευσή της είναι στον τομέα των εναλλακτικών φωτογραφικών διαδικασιών, ψηφιακών και μικτών μέσων, καθώς και φωτογραφικών εγκαταστάσεων μεγάλης κλίμακας και πιο πρόσφατα, δημόσιας τέχνης. Έχει λάβει μια σειρά από βραβεία, μεταξύ των οποίων ένα NEA Visual Arts Fellowship, Colorado Council on the Arts Fellowship και ένα Aaron Siskind Award. Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια, όπως το San Francisco State University, SUNY Albany, Alfred University και το University of Kentucky, Lexington. Έχει συνεργαστεί στη δημόσια τέχνη με τον καλλιτέχνη/γλύπτη George Peters και μαζί έχουν λάβει πολλές δημόσιες καλλιτεχνικές επιτροπές σε μια σειρά από εθνικές και διεθνείς τοποθεσίες.

Τοντ Γουόκερ

Ο Todd Walker (25 Σεπτεμβρίου 1917 – 13 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν ουσιαστικά ένας αυτοδίδακτος καλλιτέχνης του οποίου το μέσο επιλογής ήταν η φωτογραφία. Εργάστηκε με εικόνες που σχηματίζονται από το φως για 60 χρόνια εξερευνώντας την ηλιοφάνεια Sabatier, βιβλία καλλιτεχνών, μεταξοτυπία, λιθογραφία, κολλότυπο και ψηφιακή φωτογραφία. Όλες αυτές οι εικόνες χρησιμοποίησαν πρόσθετο χρώμα με εικόνες πηγής που ξεκινούν ως ασπρόμαυρα αρνητικά. Μετά τη στρατιωτική του θητεία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ως εκπαιδευτής πτήσης στο Σώμα Αεροπορίας Στρατού, ο Walker παντρεύτηκε και επέστρεψε στο Λος Άντζελες όπου η Shirley Burden μοιράστηκε ένα στούντιο μαζί του στο Beverly Hills. Τη δεκαετία του 1950 απέκτησε φήμη και έγινε ένας επιτυχημένος ανεξάρτητος φωτογράφος συνεργαζόμενος με πελάτες όπως οι Charles & Rae Eames, Frank Brothers, TV Guide και Campbell Ewald, δημιουργώντας τις επώνυμες διαφημίσεις Chevy από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το έργο του βρίσκεται σε πολλές συλλογές στις ΗΠΑ. Συνέχισε να εκθέτει τη δουλειά του κυρίως μέσω εκπαιδευτικών χώρων.

Νάνσυ Γουέμπερ

Ένας οδηγός στο Μουσείο Τέχνης του Saint Louis έδωσε στην πεντάχρονη Webber μια κάρτα με μια λεπτομέρεια από έναν πίνακα και την προκάλεσε να βρει το έργο στη γκαλερί. Η Webber θυμήθηκε το παιχνίδι χρόνια αργότερα, όταν, ως φοιτήτρια τέχνης που επισκεπτόταν τη Φλωρεντία, παρατήρησε ομοιότητες μεταξύ των πορτρέτων στα μουσεία και των προσώπων στους δρόμους. Ο γάμος της τέχνης και της ζωής είναι το θέμα της Webber καθώς δημιουργεί καλλιτεχνικές μετενσαρκώσεις χρησιμοποιώντας απλούς ανθρώπους με εντυπωσιακές ομοιότητες με διάσημα πορτρέτα. Η σειρά της περιλαμβάνει πάνω από 200 ομοιότητες και καλύπτει όλες τις περιόδους και τα στυλ της ιστορίας της τέχνης. Με μια περιστασιακή προσοχή στη λεπτομέρεια, η Webber εστιάζει στα θέματά της και στα χαρακτηριστικά τους, παρέχοντας ελάχιστη παρέμβαση στην ανακατασκευή της σκηνής. Σχεδιάζοντας κυριολεκτικά αναλογίες ανάμεσα σε θέματα όπως η Φρίντα Κάλο και μια σύγχρονη νεαρή γυναίκα, ο Γουέμπερ υπενθυμίζει στον θεατή ότι τα αριστουργήματα που βλέπουμε τώρα ως αντικείμενα τέχνης ξεκίνησαν ως πορτρέτα πραγματικών ανθρώπων. Το 2003 ο Webber έλαβε την εντολή να παρέχει δημόσια τέχνη για το Κέντρο Φροντίδας Ζώων του Λος Άντζελες στο San Pedro, CA. Η ιδέα για το έργο ήταν «Η ζωή μιμείται την τέχνη».

Το 2012 The Museum Project δημιουργήθηκε ως ένωση διακεκριμένων Αμερικανών καλλιτεχνών που επιθυμούν να εκφράσουν την εκτίμησή τους για τα προφανή άμεσα και έμμεσα οφέλη σταδιοδρομίας που προέρχονται ως καθηγητές πανεπιστημίου και/ή καλλιτέχνες γκαλερί από τα δημόσια ιδρύματα που υποστήριξαν και προώθησαν τη φωτογραφία ως καλές τέχνες. Μέχρι σήμερα, το Museum Project έχει δωρίσει 3,925 φωτογραφίες σε μόνιμες συλλογές 143 μουσείων ή πανεπιστημιακών μουσείων, 10 βιβλιοθήκες με ειδικές συλλογές τέχνης και εννέα δημοτικές ή νοσοκομειακές συλλογές σε 49 πολιτείες, Ουάσιγκτον, DC, Αυστραλία, Καναδά, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία. Το έργο τώρα στην πέμπτη και τελευταία του φάση έχει ένα απόθεμα που ξεπερνά τις 300 ξεχωριστές εικόνες που δημιουργήθηκαν από τους 13 καλλιτέχνες που συμμετέχουν σήμερα.

Το Ίδρυμα HCCC είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία 501 (γ) (3) που παρέχει καθεστώς φορολογικής απαλλαγής στους συνεισφέροντες. Από την ίδρυσή του το 1997, το Ίδρυμα έχει παράσχει στους άξιους φοιτητές υποτροφίες συνολικού ύψους άνω των 2,650,000 $.

Η Συλλογή Τέχνης του Ιδρύματος HCCC, αξίας άνω του 1 εκατομμυρίου δολαρίων, αντιπροσωπεύει την πλούσια καλλιτεχνική και πολιτιστική ιστορία της Αμερικής και του Νιου Τζέρσεϊ, από την περίοδο της Σχολής του Ποταμού Χάντσον μέχρι σήμερα. Περιλαμβάνονται περισσότεροι από 1,000 πίνακες ζωγραφικής, λιθογραφίες, φωτογραφίες, γλυπτά, αμερικανικά χειροποίητα αγγεία και άλλα από σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Man Ray, ο Ben Shahn, η Joan Snyder και ο Marcel Duchamp. Περιλαμβάνεται μια αυξανόμενη συλλογή ανερχόμενων και καθιερωμένων καλλιτεχνών του Νιου Τζέρσεϊ. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ποικιλομορφία, την αστική ζωή, την επιστήμη, την τεχνολογία, την ιστορία και τον πολιτισμό των Ηνωμένων Πολιτειών και την αρχιτεκτονική. Η Συλλογή ιδρύθηκε το 2006 για να συμπέσει με την έναρξη του προγράμματος Καλών Τεχνών του Κολλεγίου. Η Συλλογή Τέχνης του Ιδρύματος εκτίθεται σε όλα τα κτήρια Journal Square και North Hudson Campus του Κολλεγίου. Ευχαριστούμε τους πολλούς γενναιόδωρους δωρητές της Συλλογής Τέχνης του Ιδρύματος HCCC που κατέστησαν δυνατή αυτή την έκθεση.

Οι θερινές ώρες της γκαλερί Benjamin J. Dineen, III και Dennis C. Hull είναι από Δευτέρα έως Πέμπτη, από τις 12 έως τις 4 μ.μ. Η γκαλερί είναι κλειστή Παρασκευή έως Κυριακή και αργίες. Πληροφορίες για επερχόμενες εκδηλώσεις στη Γκαλερί μπορείτε να λάβετε από την επίσκεψη https://www.hccc.edu/community/arts/index.html, αποστολή email γκαλερίFREEHUDSONCOUNTYCOMMUNITYCOLLEGE, ή τηλεφωνώντας στο (201) 360-5379.